Ik kan het me nog goed herinneren…
Ik kan het me nog goed herinneren, de eerste keer dat ik ein-de-lijk de moed bij elkaar had geraapt en een afspraak had gemaakt bij de huisarts voor mijn enorm pijnlijke maandelijkse menstruaties. Dat is alweer wat jaartjes geleden en wist ik niets van endometriose af. Laat staan hoe je het woord uitspreekt… EndoWhat? Ik was het meer dan zat en moest toch maar onderzocht worden, want deze pijn kon ik niet meer volhouden.
Bij de huisarts aangekomen hoorde ik dat er een waarnemer aanwezig was dokter … laten we hem X noemen. Ik kon wel door de grond zakken. Een man en ook nog een onbekende waar ik mijn verhaal over menstruatiepijn mee moest delen. Dus in de wachtkamer was het enige wat ik heb gedaan: moed verzamelen tot mijn naam werd genoemd. (NB. De situatie die ik nu met je deel is niet bij mijn huidige huisartsenpraktijk. Maar in de plaats waar ik toen woonde.)
Toen ik naar binnen stapte zag ik twee jonge mannen staan. Kon ik nog terug? Wat een afschuwelijke situatie! Een van hen stapten naar voren en stelde zich voor. Meteen daarachter aan het de standaard ridel: dat dit … meneer Y was, huisarts in opleiding of ik er geen bezwaar had dat hij erbij zou zijn. Van binnen plofte ik zo wat uit elkaar! Ja, ik had er bezwaar bij. Twee voor mij onbekende mannen waar ik en een enorm privé verhaal mee moest delen, en die daarna beide bij het onderzoek zouden zijn. Maar ja, deze jongeman (gezicht: broekie. Net als ik toen) moest het ook leren. Dus ik raapte nog meer moed bij elkaar, zuchtte hard en diep en zei dat het oké was.
Daarna vertelde ik in een adem over mijn maandelijkse menstruatiepijn en dat dit niet normaal kon zijn. Hij typte wat in de computer, mompelde wat en is mij daarna gaan onderzoeken. Met de jongeman in opleiding in zijn kielzog naast hem.
En nadat ik mijn kleding achter het kamerscherm weer aantrok vertelde de waarnemend huisarts vol enthousiasme dat hij niets had kunnen vinden. Dus dat het waarschijnlijk wel over zou gaan. Ja, voelde ik intense verdrietig daar achter dat kamerscherm. En ik moest mijzelf dwingen om niet in tranen uit te barsten. En in een flits van een seconden dacht ik: “Dat heb ik net ook vertelt. Dat ik dacht dat het wel vanzelf zou overgaan. Maar ik heb dit nu al een paar jaar, maand na maand. En ik kronkel van de pijn in bed, kan niet slapen en heb dat dagen achter elkaar. Dat is niet normaal volgens mij.” Omdat ik geen verhalen van andere vrouwen kon delen, laat staan dat ik wist wat ik zou kunnen hebben, ben ik na deze afschuwelijke situatie met die twee onbekende mannen op de fiets naar huis gegaan. Huilend met mijn haren in de wind.
Herken je dit verhaal?
En ben je de eerste, of misschien ook wel een tweede keer niet gehoord bij je (huis)arts? Hoewel in deze tijd veel meer artsen de symptomen van endometriose weten, weten ze (gelukkig) niet wat voor hel endometriose is. Weet jij inmiddels wel waar je maandelijkse pijn vandaan komt? Dat het endometriose is en sta je op het punt zelf ook actie te willen nemen hoe je de pijn kan verminderen?
Ben je er klaar mee
Ben je nu nog endometriosepijn en zegt alles in je dat er daar klaar mee bent! En zou je willen leren hoe eje zelf je endometriosepijn kan verminderen? Dan kan ik je helpen met een heel gave aanbieding tijdens de betalaunch.
Benieuwd en wil je meer weten?